De Air uit je Nikes op Defqon.1 2016

Birgit Roobol
Door Birgit Roobol

Ik moet iets bekennen. Ik ben vreemdgegaan. Nee, nee. Ik heb Nick (m’n vriend) niet ingeruild voor één of ander Calvin Klein model en vrouwen vind ik nog steeds alleen leuk om naar te kijken, maar afgelopen weekend heb ik iets gedaan waarvan ik dacht dat ik het nooit zou doen. Ik zette mijn liefde voor techno even aan de kant, liet Awakenings Festival voor wat het is en vertrok richting Biddinghuizen voor een weekend vol hardstyle en ander gebeuk op Defqon.1.

Ik had gezworen dat ik het nooit meer zou doen, dat het absoluut niets voor mij was. Geef mij maar mijn vertrouwde vlinders en techno-99 shirtjes in plaats van fel gekleurde Nike Airmax, foute G-star shirtjes en Aussie trainingsbroeken. Eén keer eerder ben ik naar een hardstyle feest geweest. Als een brugpieper op mijn eerste dag schuifelde ik The Sand (ja, die Sand ja. Van die schietpartijen en latexparty’s) binnen.

Verlegen vanachter mijn bos krullen heb ik de eerste paar uur staan observeren, omdat ik geen idee had wat ik moest doen of hoe ik me moest gedragen. Hoe de rest van de avond verliep, is voor mij nog steeds een raadsel, nadat ik besloot het op een drinken te zetten. Acht wijntjes later heb ik het idee alsof ik nooit anders had gedaan, maar gelukkig kon ik dat, weliswaar onder het genot van flink wat hoofdpijn, de volgende dag behoorlijk relativeren. Terug naar de konijnendans dan maar.

Het zou hét feestje van het jaar zijn. Waar mensen van over de hele wereld afreizen naar het idyllische Biddinghuizen om op het evenemententerrein van Walibi te gaan stampen. Natuurlijk had ik de verhalen gehoord, de aftermovies gezien inclusief adembenemende vuurwerk- en lichtshows. Hardstyle was gewoon niets voor mij. Ik zou dan ook meegaan voor de gezelligheid, als een soort mascotte. Beetje vuurwerk kijken en zo.

defqon nikes stmp
De voorpret was er al weken, maar na de eerste twintig minuten in het huisje, nog voordat ik überhaupt het terrein op was geweest wist ik al dat dit het vetste weekend uit mijn leven zou zijn. Om nog maar te zwijgen over het moment toen ik voor het eerst de Blue, een tent zo groot als het GelreDome, binnenliep. Na nog geen tien luttele minuten was ik gewend aan de beukplaten en veranderde ik in een echte weekend warrior: hoe harder, hoe beter.

Ik heb de air uit mijn Nikes staan stampen, alsof ik nog nooit van Awakenings had gehoord. Beuken heeft opeens een hele andere dimensie gekregen. Ik heb mensen in de modder zien glijden, meegezongen met “pak een punt”, fantastische mensen ontmoet, de mooiste vuurwerkshow ooit vanaf het VIP-dek kunnen kijken, geaftert tot het ochtend werd, nooit eerder zó hard gelachen om de flauwste grappen en me één gevoeld met meer dan zestigduizend mensen. Ik heb geen enkel verstand van de muziek, maar als al deze nationaliteiten van over de héle wereld een nummer staan mee te zingen, gevolgd door ontzettend hard gestamp, raakt me dat.

Het werd me opeens allemaal duidelijk. Alle verhalen zijn meer dan waar. Dit was het beste, meest bizarre en uniekste feestje uit mijn leven. Ook volgend jaar vallen Defqon.1 en Awakenings Festival weer tegelijk, maar met heimwee en verlangen naar het weekend dat veel te kort duurde, is de keuze snel gemaakt. Dansen bij Speedy J of Chris Liebing doe ik wel op een ander feestje. Een weekendje Defqon.1 is als geen ander; dit doe ik zeker nog een keer of tien over.

Bron: birgitroobol.nl

—
“Birgit Roobol is een content queen met een kop vol krullen en dromen. Is verliefd op de magie van feestjes en schrijft hierover, lult vijf kwartier in één uur (het liefst tegen vreemden op festivals) en is soms een tikkeltje rebels.

Reacties

  • Martin 03 juli 2016 - 19:17

    Mooi geschreven en mooi om te zien hoe het gaat! Defqon kan je ook bijna niet anders dan enorm vet vinden :)

    Quote
  • R 03 juli 2016 - 19:14

    Welkom bij de familie :)

    Quote
  • Chris 04 juli 2016 - 16:37

    Yep! Kan dit bevestigen! Na m’n eerste Defqon.1 was ik definitief om! :)

    Quote

Reageren