High Voltage wil met zijn album een stempel op de scene drukken

Door Hard News 11 juli 2017

Allereerst; Hoe gaat het met je?
Alles is gelukkig stabiel. Het is even moeilijk geweest. De dosering van medicijnen was lastig, maar mijn lichaam is stabiel!

Je bent een tijdje uit de running geweest. Wat deed dat met je?
Dat was heel erg pijnlijk. Wat ik doe is mijn passie, ik zit 24/7 in de studio. Alles wat ik doe en meemaak prop ik in mijn muziek en dat ging toen ineens niet meer. Dan sta je gewoon helemaal stil. Want je ligt natuurlijk alleen maar in je bed, terwijl je gewoon muziek wil maken en draaien. Dat is vier maanden nagelbijten geweest. Daarbij was mijn laptop kapot. Dus zelfs via mijn laptop produceren zat er niet in.

Nu weer volle bak in de studio dus?
Ja, maar wel rustiger aan. ’s Ochtends haast ik me niet zo als vroeger. Nu eet ik eerst een lekker ontbijtje en dan ga ik op mijn gemak hier naartoe. Dan ga ik daarna alsnog helemaal los hoor!

Was er een moment dat je bang was nooit meer te kunnen optreden/muziek maken?
Het moment dat we nog niet wisten wat er aan de hand was tijdens de eerste twee weken was wel even eng. Maar toen de behandelende arts me kon vertellen wat er aan de hand was, konden we meteen ook praten over het werk en mijn leven. Ze verzekerden me dat ik mijn leven overdags gewoon kon herpakken. Ze vonden me nog een jonge kerel (DANKJEWEL!) en ik kon dit dus gewoon aan. Dat was een hele opluchting, want het was echt het grootste drama van mijn leven. Ook voor organisaties was dit lastig , want er stonden een heleboel dingen al geboekt, waar ik dus niet naartoe kon. Most Wanted doet gelukkig heel veel voor me!

Wat heeft er voor gezorgd dat je je er doorheen kon slepen?
Mijn familie en andere speciale mensen naast me. Die hebben er samen voor gezorgd dat het ziekenhuisbezoek goed te doen was. Mijn vader is elke dag langs geweest, wat heel fijn was.
Gelukkig was ook het ziekenhuispersoneel fantastisch! Ik heb samen met de dokters helemaal dubbel gelegen. Zo heb ik, toen ik weer herstellende was, samen met de zusters naast mijn bed een dansje gedaan. Die sfeer was zo prettig en dat heeft me echt geholpen. Het was niet makkelijk, maar mentaal kon ik het daardoor gewoon goed aan. De tijd vloog eigenlijk voorbij!

Je hebt een drukke zomer voor de boeg. Zowel met Nosferatu als High Voltage zijn er genoeg boekingen. Waar kijk je het meest naar uit?
Als Nosferatu heb ik vooral veel boekingen. Bij High Voltage helaas wat minder. Dit komt natuurlijk mede door het vertraagde album. Wellicht kent niet iedereen High Voltage, maar mijn album gaat daar hopelijk verandering in brengen. Ik kijk wel heel erg uit naar één bepaalde booking die ik nog niet mag verhullen helaas. Ik ben ook bezig met het opzetten van een live-act. Hoe ik dit ga invullen ben ik nog aan het uitdokteren, het moet namelijk wel speciaal worden!

Je bent bekend met het maken van een album. Dit is echter wel je eerste Hardstyle album. Wat bewoog je daartoe?
Ik wilde zowel met produceren als draaien meer inspiratie opdoen. Als je als High Voltage mag draaien in een Raw Hardstyle tent en mensen ziet losgaan dat is mooi. Maar als ik daarna ook nog eens aan de gang mag gaan als Nosferatu: dat is ziek, al die energie die je los ziet komen. Raw Hardstyle vind ik de afgelopen jaren veel beter worden. Het is een hype en ik vind het gewoon super vet! Vroeger maakte ik als Nosferatu ook veel langzame hardcore, dat zie je nu helemaal niet meer. En laatst luisterde ik met Bass Chaserz oude Nosferatu tracks terug op YouTube en zij zeiden meteen “Dat is net Raw Hardstyle, joh!”. In de Hardcore heb je nu geen langzame tracks meer, maar dat kun je perfect in het Raw Hardstyle scene kwijt.

Toen we met Nightbreed begonnen heb ik veel inspiratie uit m’n Nosferatu werk gebruikt in mijn Raw Hardstyle producties. Dat ging zo goed dat ik in twee maanden ineens zes tracks af had. Vervolgens kwam het idee van het album. Helaas kwam ik toen in het ziekenhuis terecht en lag mijn werk stil. Daarna kreeg ik gelukkig wel meer tijd. Ik ben toen verder gaan produceren en heb er zelfs een paar euforische tracks tussen gegooid: ‘Run’, ‘Tick Tock’ & ‘Death Of You’. Ze zijn euforisch, maar wel met ballen! Ik kan piano spelen en melodieën maken, dus waarom niet? Het hoeft niet alleen maar te raggen, ik wil ook dat mensen kunnen losgaan op een melodieuze High Voltage track!

Ja, dat is juist vet!
Ja, ik denk dat ik wel een beetje een antwoord heb gegeven op die extreme raw-hype van nu. Ook met mijn track ‘Crispy Tempura’, die is namelijk best wel ruig, Een hele zieke kick, maar met Japanse samples. Geen idee wat ze betekenen, maar ik ben er met iemand gewoon naar gaan zoeken en we hebben ons de hele dag kapot gelachen!
*Tijdens het laten horen van ‘Crispy Tempura’ ligt Erwin weer helemaal dubbel: “Dit is toch lachen?!”

Denk je dat je label Nightbreed wellicht een goede stap richting je album was?
Ja, zeker. Toen ben ik pas écht weer begonnen met hardstyle maken. En ze waren ook nog eens laaiend enthousiast over alles wat ik had gemaakt. Dus dat is gewoon heel leuk. Ik wilde na ‘Shiverz’ met D-Block & S-te-Fan gewoon weer een keertje hardstyle maken. Want die track deed het gewoon heel goed en doet het nog steeds heel goed. We wilden eigenlijk nog een samenwerking doen, maar voor het album gaat dat helaas niet meer lukken. Het is misschien een hele andere stijl dan High Voltage, maar het zijn gewoon hele coole gasten die super goed kunnen produceren! Een leuk feitje is trouwens dat de lead van ‘Shiverz’ in deze studio is gemaakt en zit nogsteeds hierin zit! *wijst naar zijn Virus*. En Zany heeft een keer verteld dat hij met het maken van een track een keer voor de grap Shiverz er naast heeft gelegd. Hij wilde zo kijken of hij ook zo’n track kon bouwen, dat is toch lachen!

high-voltage-signs-of-the-apocalypse-cover

Signs of the Apocalypse is een vrij duistere naam. Wat is de gedachte hier achter, hoe ben je hier bij gekomen en welke emoties zitten er voor jou in?
Je moet het zo zien: High Voltage is als act in de apocalyptische tijd. Ik heb er een verhaal aan vastgeplakt. Hij heeft de apocalypse overleefd en struint als nomade door de vergane gebieden. Denk aan Infamous op de PlayStation! Dat is duidelijk High Voltage en dat vind ik vet. Er moet een beetje een verhaal achter zitten, fictief of niet.

De muziek die hierbij hoort moet dan ook hard en ruig zijn. Dat zul je horen als je het album luistert. Zeker bij mijn titeltrack ‘The Apocalypse’ ga je dat merken. Bij de live-act wordt dat lastiger. Bij Infamous heeft die vent allemaal stroomdingen bij zijn handen, dat is met dj’en een beetje lastig. Dan wordt het mijn eerste en mijn laatste optreden haha!

Wat hoop je te bereiken met je album?
Ik wil dat mensen mijn muziek vet vinden en ik wil mijn stempel op de scene drukken! Ik wil mezelf ten gehore brengen zodat mensen mijn naam weer eens zien. Iedereen heeft al zo lang moeten wachten op mijn album, nogmaals mijn excuses daarvoor! Het moet dus nu gebeuren anders vergeven ze het me nooit. Ik ga laten horen dat ik er nog steeds ben en dit album heel vet is. Even een frisse wervelwind er doorheen gooien!

Heb je met het produceren van je albumtracks gelet op trends van de afgelopen tijd? Of heb je juist lekker je eigen ding gedaan?
De muziek blijft hetzelfde. Alleen zijn er kleine veranderingen, sommige vet en andere niet. Ik heb er wel een beetje op gelet. Het moet natuurlijk wel werken. Dus ik heb gekeken wat er momenteel speelt: snelheid, kicks of juist euforische elementen. Toen ik eenmaal op ‘Protest Of Indignation’ van Radical en Punkie kwam en naar de albums van B-Front en Phuture Noize luisterde, wilde ik iets euforisch erin gooien. En dat voelde heel goed. Ik stond erachter en heb mijn eigen stijl behouden.

Hoe zou je je album in één zin omschrijven?
Ik denk toch apocalyptisch. Dus dan is de titel goed gekozen! Misschien is het arrogant, maar “alles wegvagend” zou ik het ook wel willen noemen. Ik zou niet weten hoe ik het precies zou moeten omschrijven. Er is voor elk wat wils: soms keihard, maar soms ook euforisch. Het is wel spannend, want het is toch mijn eerste hardstyle album. Als je er al 5 op je naam hebt staan weet iedereen wat hij kan verwachten. Dat is nu niet het geval. Daarom heb ik ook elke keer die previews online gegooid om de reacties te peilen. Die waren gelukkig heel positief!

Heel afgezaagd, maar waar haal je je inspiratie vandaan?
Uit alles. Echt vanalles en overal en nergens. ‘Death Of You’ heb ik na het ziekenhuis gemaakt. Daar heb ik alle frustraties en pijn ingestopt. ‘Run’ idem dito. ik wilde op een gegeven moment gewoon echt wegrennen van alle sores en ziekenhuis-onzin. Maar gekke anime-dingen, zoals bij Crispy Tempura, vind ik heerlijk. Ik wil het proberen met een stalen gezicht te draaien, maar ik ga ook gewoon lachen dan.

Welke track ben je het meest trots op en waarom?
‘Death Of You’ en ‘The Apocalypse’. ‘The Apocalypse’ draaide ik al op Supremacy vorig jaar met Chain Reaction. Kun je nagaan hoe lang hij er al ligt! Toen de kick er in klapte wisten de mensen vooraan niet meer waar ze het moesten zoeken! Ben (Chain Reaction) keek mij ook aan van “Wat is dit, joh?”, maar ik wist het zelf ook gewoon niet! Dat was heerlijk. Maar eigenlijk ben ik trots op heel veel tracks haha! ‘Death Of You’ is mijn favoriet: Enerzijds door de lading erachter, maar voor mij klopt ook álles in die track.

high-voltage-chain-reaction

Waar ligt voor jou de grootste uitdaging in het maken van een track (vocals, kick, sfeer, build-up)?
De opbouw naar de climax. Ik ben geen fan van anticlimaxen en als je een flinke opbouw hebt die goed klinkt, dan wil ik dat in de climax doorpakken. Die melodieën niet gebruiken in de climax is zonde, maar dat is wel lastig om de juiste manier ervoor te vinden. Anders sla je de plank bij elke track helemaal mis.

Na het handjes-de-lucht-in-moment heb ik vaak zoiets van “en nu?”. Als je dan alleen een kick en wat geluidjes hebt, vind ik dat jammer. Ik wil er iets episch van maken. Als je de melodie doorpakt na de break, dan wordt het écht een geheel. Ik vind een anticlimax gewoon niet passen dan. Soms ontkom je er niet aan, maar het liefst pak ik een melodie helemaal door. Dat vind ik wel moeilijk.

Welke track heeft het meeste tijd gekost om te maken en waarom?
‘We Are Dust’ heeft het meeste tijd gekost. Ik was namelijk aan het twijfelen of ik wel euforisch moest maken. Daar heb ik het langst aan gezeten omdat ik niet wist of het té euforisch of cheesy was. Maar toen dacht ik “fuck dat, het is een album, dus een hele showcase!”. Toen heb ik hem een beetje aangepast en was ik er heel erg blij mee. De rest van de tracks gingen heel snel, omdat ik overal zo enthousiast over was. Ik wilde het in één keer afmaken! Zoals ik al zei: in 2 maanden had ik zo 6 tracks af.

Gaat je voorkeur met produceren uit naar software of hardware? Aangezien je nog uit het echte gabbertijdperk komt.
Een combinatie van beide. Als het maar kwaliteit is. Soms past hardware beter, de andere keer software. Ik ben wel van de oude stempel. Zo staan veel van mijn oude melodieën nog steeds in mijn apparatuur. Laatst heb ik een van die geluiden weer gebruikt en dan klinkt de analoge sound zo vet! Dat kan je niet uit een softwareprogramma halen. Maar je kan er vaak gewoon niet omheen en dan gebruik ik Nexus o.i.d.

Een drumazon enzo?
Drumazon? Nee. NEE. Nooit haha!

Voor sommige artiesten is het een reden om geen album te maken: Sommige tracks raken door een album in de vergetelheid. Ben je hier bang voor of heb je hier rekening mee gehouden?
Nee, dat hoort er bij en daar kun je niet omheen. Maakt me geen fuck uit. Ik wil gewoon maken waar ik voor sta, want ik draai het toch wel. Ik luister bijvoorbeeld heel vaak naar Slipknot. Ik heb alle cd’s, ook van toen ze net begonnen waren. Soms luister ik daar naar en dan kom ik een track tegen en denk ik “dit heb ik nog nooit gehoord!”. Je kan er niet omheen en het hoort er gewoon bij. Het is juist leuk om die tracks dan opnieuw te vinden.

We hebben op Facebook al enkele collabs voorbij zien komen (Bass Chaserz, D-Sturb, etc) Wat kunnen we qua collabs op je album verwachten?
Er zijn er een paar die al lang gereleased zijn zoals ‘Serpent’ en ‘Sanctuary’. ‘Nasty Bitch’ is ook al gedraaid. Ik heb er één met Bass Chaserz, één met D-Sturb en ‘The Saviour’ met Radical Redemption. Na hun ‘Death Is Coming’ remix heb ik ook een collab gemaakt met Degos & Re-Done, die wil ik wellicht ook op het album hebben. In totaal komen een heel aantal tracks op het album, waarvan de meerderheid solo’s.

Ben je iemand die tijdens een collab echt de leiding pakt of ben je afwachtend?
50/50, het hangt er vanaf waar ik ben. In mijn studio ben ik een beetje de baas haha! Maar als iemand ergens goed in is, dan zeg ik ook gewoon “doe jij dat maar” natuurlijk.

Zijn er elementen die je in een collab altijd wil laten terugkomen qua opbouw?
Er is wel een kleine High Voltage stempel: Veel aandacht aan intro’s en outro’s besteden. Die worden nooit gedraaid en op veel albums worden ze weggeknipt. Ik wil echter dat het één geheel is met de track. Het hoort er namelijk gewoon bij. Bij Nosferatu heb ik soms 3 minuten durende intro’s en dan klapt ‘ie ineens los. Dat vind ik vet. Ik wil ook dat de intro te maken heeft met de track. Soms hoor je namelijk een minuut lang “tok, tok, tok”. Dan is het gewoon alleen voor de dj’s, maar waarom maak je hem dan?

Door je lange ervaring kent de studio geen geheimen meer van jou. Heb je het idee nog veel te leren van collabs?
Je leert al-tijd, echt altijd! Collabs zijn heel erg leerzaam, met wie dan ook. Of het nu met een nieuwkomer is of een ouwe rot: je leert heel erg veel. Het is gewoon leuk! Je zit gewoon lekker te lachen en muziek te maken. Je leert wat buiten je comfortzone te gaan en als je een ander iets ziet doen, dan denk je heel vaak “Hee, hoe doe je dat nou weer?”. Andersom natuurlijk ook: als ik iets doe dan zien andere ook “hoe doet hij dat?”. Maar voor mij is daar dan geen kunst aan want dat doe ik elke dag ? haha!

Gaat je voorkeur uit naar een bepaald soort artiest om mee samen te werken? Zo ja, waarom?
Nee. Als het maar kwaliteit is. Ik wil dat iemand er net zo hard aan werkt als ik, dan weet je dat er iets tofs uit gaat komen. De mixage van Hard Driver bijvoorbeeld. Dat is gewoon loepzuiver. Ook Radical vind ik heel vet. Artiesten met een eigen stijl, dus Radical, Ran-D, Adaro, Punk, dat vind ik super. Daarom heb ik in het verleden ook met Sam (Audiofreq) samengewerkt. Die heeft ook een hele excentrieke stijl.

Je hebt als Hardcore artiest veel echt melodische nummers gemaakt zoals ‘Sanctity of Space’. Veel van je High Voltage tracks zijn echter ramplaten. Denk je dat je twee aliassen elkaar op die manier aanvullen?
Jazeker! Dingen die ik bij Nosferatu niet kan gebruiken of die niet passen, die kan ik nu kwijt in High Voltage. Zo kan ik alles van mijn creatieve brein in mijn muziek stoppen. Ik kan nu alle vocals en deuntjes, maakt niet uit of ze hard, ruig, euforisch of whatever zijn, gewoon kwijt in mijn tracks. Of het nu hardcore of hardstyle is, dat boeit me geen fuck *Begint te lachen*…..dat maakt me niet zo veel uit.

high-voltage-supremacy

Ga je met een hardstyle of een hardcore mindset de studio in of zie je als je hier bent wel wat je gaat maken?
Nee, ik heb een strakke planning. Ik ben nu voor Defqon.1 bezig geweest en binnenkort komt Neophyte langs. Daarnaast heb ik natuurlijk ook nog de deadlines voor het album. Als ik een sample hoor of een film kijk, gaan mijn radertjes meteen kijken waar ik die kan gebruiken. Dat komt dan direct in mijn planning. En als je niet past in die planning, dan bewaar ik het even en schuif ik het door naar óf Nosferatu óf High Voltage. Ik blijf bij mijn planning.

Bij sommige artiesten is hun album nog niet gereleased of ze duiken de studio alweer in. Hoe zit dat bij jou?
Nou…. Ik ben er even helemaal klaar mee hahaha. Ik heb wel wat samenwerkingen staan zoals met B-Front bijvoorbeeld, dat wordt leuk. Ook Endymion staat op de planning. Maar ik neem even een pauze om bij te komen. Even lekker relaxen want ik heb ook nog genoeg te doen als Nosferatu. Dan doe ik op woensdag bijvoorbeeld Nosferatu en op donderdag misschien High Voltage. Ik heb in elk geval geen deadlines, dus ik zie het wel.

Dan als laatste: Als je moest kiezen, nooit meer hardcore of nooit meer hardstyle?
*pakt zijn “Hardcore will never die”-Thunderdome T-shirt vast en begint te lachen*
Hardcore is het mee begonnen en daar eindigt het mee. Ik kan mijn gevoel in beide kwijt, maar bij Hardcore gaat toch nét wat harder los. En Hardcore heeft zoveel zijtakken: terror, uptempo, maar het is allemaal Hardcore. Raw Hardstyle heb ik erbij gedaan omdat ik het heel vet vind. Ik hoef gelukkig nooit te kiezen. Het is alle twee muziek en dat is gewoon van alle tijden. Als ik zou moeten kiezen tussen muziek en iets anders, dan is de keuze zo gemaakt. Het is voor mij minder een keuze tussen Hardstyle en Hardcore. Het is gewoon muziek maken.

Erwin, ontzettend bedankt voor je tijd, en het leuke gesprek. We kijken heel erg uit naar je album!